Przed zabiegiem wykonywane są różnorodne badania m.in. badanie kliniczne oraz badania morfologiczne i biochemiczne krwi. U psów starszych wskazane jest przeprowadzenie badania ultrasonograficznego (USG) oraz elektrokardiografii (EKG). W zależności od przeprowadzanego zabiegu weterynarz może zlecić wykonanie zdjęcia rentgenowskiego (RTG, np. przy operacjach złamań). Lekarz weterynarii powinien również przeprowadzić z właścicielem operowanego psa szczegółowy wywiad na temat przebytych chorób, wcześniejszych zabiegów chirurgicznych oraz ewentualnych niepokojących zachowań psa takich jak: wymioty, biegunki, apatyczność, brak apetytu. Właściciel jest także zobowiązany do udzielenia informacji na temat rui. Te informacje i badania pozwolą lekarzowi ostatecznie ocenić, czy zabieg można przeprowadzić w ustalonym terminie, czy lepiej go odłożyć. W dniu zabiegu zwierzę musi mieć pusty przewód pokarmowy, gdyż wypełniony stanowi dodatkowe obciążenie układu krążenia. Ponadto, po podaniu niektórych środków znieczulających, mogą wystąpić wymioty, a w konsekwencji zachłyśnięcia i krztuszenie powodujące komplikacje zagrażające życiu. Przez 12-24 godzin przed zabiegiem pies powinien przejść na ścisłą głodówkę. Picie wody jest jak najbardziej wskazane, aby nie odwodnić organizmu.

W klinice zwierzęta przebywają pod opieką do momentu wybudzenia, czyli ok. 4-6 godz. po zabiegu. Pacjent jest wydawany w stanie stabilnym i wybudzony. Po zabiegu chirurgicznym jeszcze przez kilka do kilkunastu godzin organizm zwierzęcia nie funkcjonuje normalnie i wykazuje nadmierną wrażliwość na bodźce zewnętrzne. Temperatura ciała może odbiegać od normy, w związku z zaburzeniami pracy ośrodka termoregulacji. Po zabiegu psy dostają środki przeciwbólowe, dawkowane w iniekcji i działające przez 24 godziny, natomiast do domu dostają środki przeciwbólowe w tabletkach lub w zawiesinie. Bardzo dobre w tym czasie są też termofory pozwalające utrzymać odpowiednią temperaturę ciała, pomagające im łatwiej zasnąć i uspokoić się. Rekonwalescencja Rekonwalescent powinien mieć przygotowane miękkie posłanie na podłodze. Nie wolno go brać do łóżka po zabiegu, gdyż podczas próby zeskoku może zrobić sobie krzywdę. Niebezpieczne jest też pozwolenie psu na zbyt wczesne próby podnoszenia się, mogące powodować urazy ran pooperacyjnych. Pies musi być w tym czasie pod stała obserwacją. Przez ok. 12 godz. po zabiegu nie należy podawać mu jedzenia i picia. Z powodu głodówki oraz spowolnienia czynności jelit przez pierwsze 2 dni po operacji może nie oddawać kału, choć powinien normalnie oddawać mocz. Może też nie trzymać moczu i/lub kału (efekt uboczny narkozy). Wyprowadzanie na spacer Przez pierwsze dwa tygodnie psy wyprowadzamy wyłącznie na smyczy, aby nie biegały i nie nadwyrężały ran. W okresie rekonwalescencji zabronione są też intensywne zabawy, treningi itp. Psy często starają się zerwać opatrunek założony na ranę pooperacyjną, lub wylizując ranę, samodzielnie usunąć szwy. W takim wypadku warto zastosować kołnierz pooperacyjny. Uwaga! Bezwzględnie przestrzegamy terminów pooperacyjnych wizyt kontrolnych u weterynarza, wszelkich jego zaleceń dotyczących podawania leków oraz zaleceń szczególnych dotyczących postępowania w okresie rekonwalescencji psa.

Nie, jesteśmy otwarci 7 dni w tygodniu: poniedziałek-piątek od 8.30-18.30, w soboty 10-18, niedziele 11-15. Po godzinach dyżurujemy pod naszym numerem telefonu (za przyjazd lekarza do przychodni po godzinach pracy jest dodatkowa opłata).

Bardzo wiele psów obawia się głośnych dźwięków, w tym sztucznych ogni. Choć pewien poziom strachu jest korzystny, gdyż sprawia, że zwierzę unika zagrożenia, to bardzo nasilony strach jest bardzo stresujący dla psa i właściciela. Po czym poznać, czy pies boi się sztucznych ogni? To łatwe! Zwróć uwagę na: położone płasko uszy, nadmierne dyszenie, ślinotok, chowanie się, nadmierne szczekanie, załatwianie się w domu... Co możesz zrobić? Jeśli zaplanujesz to z wyprzedzeniem, możesz pomóc psu lepiej znosić hałas przy pomocy programu stopniowego odwrażliwiania. Oznacza to wystawianie psa na odgłosy sztucznych ogni, stopniowo zwiększając głośność i nagradzając psa, gdy uda mu się reagować spokojnie. Może to zająć dłuższy czas, więc lepiej rozpocząć naukę na długo przed sezonem fajerwerków. Jednak nawet na kilka dni przed pokazem możesz jeszcze wiele zrobić! Najlepiej przygotować psa na pokaz sztucznych ogni, próbując myśleć jak pies. Psy boją się hałasów wydawanych przez fajerwerki, lecz nie rozumieją, że sztuczne ognie nie zrobią im krzywdy. Dlatego czują się lepiej, gdy mają się gdzie schować. Możesz stworzyć psu „bezpieczną przystań” albo „psi schron”. Jeśli pies już ma ulubioną kryjówkę, wykorzystaj ją i spraw, by stała się jak najbardziej przytulna i bezpieczna, umieszczając w niej pościel lub koce. Jeśli budujesz psią kryjówkę od zera, spróbuj to zrobić z kilkutygodniowym wyprzedzeniem, żeby w chwili pokazu fajerwerków pies wiedział, że jest ona bezpiecznym miejscem.